Z niektórych domów nie chce się wychodzić, bo pachnie tam ciepłym ciastem i kawą. W innych mieszka się tylko chwilę. Tak krótko, że nie zdążą jeszcze uschnąć niepodlewane kwiaty. Czasami dom nosi się na barkach – jak ślimak albo nie da się z niego wydostać, bo jest przytwierdzony na stałe – jak w przypadku żółwi. W niektórych jest głośno i lepiej wieczorami trzymać dłonie przyciśnięte do uszu. A w niektórych jest tak cicho, że słychać tylko westchnienia. Dom bywa najtrudniejszym z możliwych miejsc. Czasami tak trudnym, że lepiej zabrać najpotrzebniejsze rzeczy i przenieść gdzieś indziej. Tam zawinąć sie w burrito z koca i oglądając serial, jeść słodkie naleśniki.
Spektakl na podstawie “Cukrów” Doroty Kotas jest próbą zmierzenia się z tematem neuroróżnorodności w kontekście skomplikowanych relacji rodzinnych. Jest to opowieść o próbie budowania swojej życiowej przestrzeni na własnych zasadach i w zgodzie z potrzebami. Spektakl polemizuje ze społecznymi przekonaniami na temat spektrum autyzmu oraz ADHD. Główną postać odgrywa aktorka, która w trakcie prób do spektaklu została zdiagnozowana pod kątem ADHD.
Zapraszamy do przestrzeni, która jest ciepła, miękka i nie ma w niej zbyt dużo światła. Jest za to przytulnie i różowo. W tym miejscu bycie sobą jest dozwolone, każda obecność i perspektywa mile widziana.
reżyseria: Pamela Leończyk
obsada: Helena Urbańska
scenografia, kostiumy: Wisła Nicieja
reżyseria światła: Sebastian Klim
twórca projekcji: Piotr Łuksza
Wsparcie muzyczne – Magdalena Sowul
SPEKTAKL TRWA 70 MINUT.
„Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego”
