Punktem wyjścia do pracy na spektaklem „Rewolucja, której nie było” jest protest w sejmie osób z niepełnosprawnościami i ich rodziców (RON), który rozpoczął się 18.04 i potrwał do 27 maja 2018 roku. Aktorzy działając z archiwaliami złożonymi z listów, pocztówek, transparentów, które zostały wytworzone w trakcie 40 dniowego protestu, częściowo przez protestujących jak również przez osoby, które solidaryzowały się z nimi, zadają pytania o społeczne znaczenie tego, co wydarzyło się w sejmie, o wizerunek osób z niepełnosprawnościami w Polsce, w końcu o to, czy środowisko osób z niepełnosprawnościami może się zintegrować we wspólnej sprawie.
Spektakl nie jest rekonstrukcją wydarzeń, a raczej grą ze znaczeniami, społecznymi napięciami i emocjami, które towarzyszyły protestowi.
Aktorzy zadają ze sceny pytania o granice wolności, o konwencje społeczne i kanony, które sprawiają, że zasłania się osoby z niepełnosprawnościami kurtyną, usuwając ich tym samym z pola widoczności.
Spektakl powstał w miejscu napięć między jawnym i ukrytym, normą i odstępstwem od niej, niewypowiedzianymi głośno kryteriami moralnymi i wykrzyczanymi ze sceny osobistymi potrzebami i opiniami aktorów.
spektakl powstał na podstawie improwizacji aktorskich
reżyseria: Justyna Sobczyk
dramaturgia: Justyna Lipko Konieczna
scenariusz: Justyna Lipko Konieczna, Justyna Sobczyk
ruch sceniczny: Justyna Wielgus
kostiumy, scenografia: Wisła Nicieja
asystentka scenografki: Aleksandra Tomczyk
reżyser światła: Sebastian Klim
muzyka na żywo: zespół Pokusa- Tymek Bryndal, Natan Kryszk, Teo Olter
Koordynacja produkcji: Dagna Dąbrowiecka, Katarzyna Stępniak
aktorzy: Beata Bandurska, Teresa Foks, Daniel Krajewski, Maja Kowalczyk, Barbara Lityńska, Aleksander Orliński, Martyna Peszko, Maciej Pesta, Aleksandra Skotarek, Magdalena Świątkowska, Piotr Sakowski
Uwagi:
koprodukcja z Biennale Warszawa; premiera w Teatrze Soho
żyseria: Justyna Sobczyk
współpraca reżyserska: Justyna Wielgus, Justyna Lipko-Konieczna
